Szlifierka kłowa a bezkłowa, co je różni, co jest wspólne?

Szlifierki bezkłowe umożliwiają najprostsze, łatwe (bo bezkłowe) i sztywne podparcie przedmiotu w procesie obróbki. Ich cechą wyróżniająca jest duża wydajność szlifowania i wysoka precyzja obróbki. Sam proces łatwo zautomatyzować.

Mechanika procesu obróbki przedstawia się tutaj następująco: szlifowany wałek opierający się na podtrzymce zostaje wprawiony w ruch obrotowy przez ściernicę roboczą i jednocześnie jest hamowany siłą tarcia przez tarczę posuwową. Między nią a przedmiotem występuje sprzężenie ciernie a w efekcie różnicy między prędkością ściernicy i przedmiotu, następuje szlifowanie.

Są dwa typu szlifowania bezkłowego: wzdłużne i poprzeczne. Pierwsze pozwala na szlifowanie walców, drugie – bardziej różnorodnych form (np. stożków) i z możliwymi naddatkami na szlifowanie. Oprócz tego szlifowanie wzdłużne automatyczne odbywa się nieprzerwanie do momentu wyczerpania przedmiotów i wycofania narzędzi do pozycji wyjściowej. Proces obejmuje zabieg wyiskrzania i obciąganie ściernicy roboczej.

Najbardziej popularne są szlifierki bezkłowe obwodowe. Konstruuje się je ze stałą podtrzymką, co pozwala zachować oś przedmiotu szlifowanego w niezmiennym położeniu. Doprowadzenie profilu za pomocą automatycznych podajników jest wtedy znacznie prostsze.

Szlifierki kłowe są dedykowane zewnętrznej obróbce walców i stożków. Szlifuje się na przedmiotach w kształcie wałków, posadowionych w kłach wrzeciona przedmiotu i konika. Procesowi szlifowania można poddawać też przedmioty krótkie, które wkłada się w uchwyt na końcówce wrzeciona.

Szlifierki kłowe dzieli się na produkcyjne i uniwersalne. Pierwsze mają skrętny stół w granicach 6 stopni. Szlifuje się dzięki nim walce, stożki i powierzchnie czołowe. Drugie mają stół skrętny w granicach 8 stopni, skrętne wrzecienniki przedmiotu i ściernicy. Dzięki podwójnej obrotnicy, możliwe jest szlifowanie powierzchni zewnętrznych, ale również otworów walcowych i stożkowych mocowanych w uchwytach magnetycznych lub szczękowych.